Այս ստեղծագործությունում Չարենցը պատմում է իր բանակ գնալու ճամփան: Սկզբում այդ ճամփան հավես էր, ուրախ: Նա հանգիստ գնում էր առաջ և չէր մտածում ճամփայի մասին: Հետո հանդիպեցին մի դիակի, արդեն փտած: Այստեղ նա մի կսկիծ զգաց: Մի քիչ էլ գնացին և հանդիպեցին մի կնոջ դիակի, իսկ կողքը արնոտ հացի փշրանքներ: Այստեղ Չարենցը հասկացավ, որ այս ճամփան դարձավ նրանց դեմ:Հետո սարերի ճանապարհին մի կնոջ հանդիպեցին, որը տանջվելով մահանում էր, և վերջին անգամ նա փակեց իր աչքերը և մեռավ: Հետո նրանք մտան մի գյուղ ծովի ափին, այն վառված էր: Եվ քիչ-քիչ նա հիասթափվում էր և վախենում:
Комментариев нет:
Отправить комментарий