Այստեղ հեղինակը մեզ ցույց է տալիս, թե ինչպես այդ ամբողջ իրավիճակը կերեվա խմբապետի աչքերում: Խմբապետ Շավարշից վախենում էին բոլորը, նույնիսկ Դրոն, որը իր ասածով ռուսնրի օգնությամբ ուզում է դառնալ մինիստր: Շավարշը վախենում էր թե Դրոն բոլորին կսպանի: Նրա մտքում տարբեր կասկածներ էին անցնում, թե ինչու էր Դրոն նրանց կանչել իր մոտ: Մտծեց, մտածեց, խմեց ու հառփեց: Հիշում էր իր անցյալը, թե ինչպես մի զինվոր սպանեց իր կնոջը, թե ինչպես նա տեսավ երկու տղայի, պառկած, իսկ ծոծորակներին երկու փոքր վերք: Շավարշը հելավ դուրս, իր խմբի հետ, բոլորն էլ խմած: Նրանք ամեն հանդիպողի վրա զենք էր քաշում և հրամայում սեխմվել պատին: Նա վախ էր տեսնում նրանց հայացքում և համարում էր դա բարձր պատիվ: Հետո մի մարդու հանդիպեց, որը չէր ցանկանում հենվել պատին, ինչքան ես հասկացա, երբ շավարշը ցանկանում էր սպանել այդ մարդուն, նրա ականջին կրակեցին: Երբ նա արդնացավ, հիշեց, որ այդ մարդը խմբապետ Սմբատն էր:
Комментариев нет:
Отправить комментарий